ورق را بــه دسـتـهــایــم مـیـسـپـارد
نـگـاهــم مـیـکـنـد و مـیـگـویـد
بــرایــم شـعـــری بـگــو . . .
و مــن ،
در چـشـمــهـای کـهــربــایـی اش ،
در آشـفـتـگی مــوهـایـش ،
و در عـطـر پـیــراهــن سـپـیـدش گــم مـیـشـوم
بـگـذر عــزیــز دل . . .
از ایــن گـمـشــده بـگـذر
ســـراغ آیـنــه بــرو
تــو خــود شـعــر مـجـســمـی .
باغ تنهایی...
برچسب : ناگفته, نویسنده : tanha2qamo بازدید : 34